اثر توأم تنش شوری و خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد گوجه فرنگی در شرایط مزرعهای

تنش شوری و خشکی یکی از مشکلات تولید فراوردههای کشاورزی در بسیاری از نقاط دنیا و به ویژه مناطق خشک و نیمهخشک است. لذا این تحقیق به منظور بررسی اثر توآمان تنش شوری و خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد گوجه فرنگی (رقمجهت به کارگیری در برنامه ریزی مدیریت آبیاری در منطقه کرج اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب (Super Strain Bطرح کاملاً تصادفی با سه تکرار شامل دو فاکتور شوری و آب آبیاری اعمال شد. چهار سطح شوری آب آبیاری شامل،W دسی زیمنس بر متر و سه سطح آب آبیاری شامل آبیاری کامل ( 100 نیاز آبی) = 1 S4= و 12 S3=8 ،S2=4 ،S1=0/ (آب شرب) 7بود که در یک خاک با بافت شنی لومی اعمال شدند. نتایج نشان داد که با افزایش شوری و تنش W3 = %50W و 1 W2 = %75W1و حداقل آن W1S 3 کیلو گرم در متر مربع) مربوط به تیمار 1 / خشکی، مقدار عملکرد محصول کاهش یافت و حداکثر عملکرد ( 91بود. شوری، کمآبیاری و اثر متقابل شوری و کمآبیاری بر وزن خشک اندام W3S 0/789 کیلو گرم در متر مربع) مربوط به تیمار 4 )هوایی، طول ریشه و تبخیر و تعرق گوجه فرنگی در سطح یک درصد اثر معنیدار داشت اما بر تعداد میوه اثر معنیدار نداشت.W3S بیشترین و تیمار 4 W1S همچنین اثر متقابل شوری و کمآبیاری بر ارتفاع گیاه و وزن خشک گیاه اثر معنیدار نداشت. تیمار 1کمترین رشد رویشی را در طول فصل رشد داشتند.